به گزارش کردپرس، روزنامه نیویورکتایمز درباره ساختار جدید ارتش سوریه نوش یک سال پس از سقوط حکومت بشار اسد و روی کار آمدن دولت جدید در دمشق، بازسازی ارتش سوریه به یکی از حساسترین و مناقشهبرانگیزترین اولویتهای کشور تبدیل شده است. دولت به رهبری احمد الشرع، که با تکیه بر ساختار و شبکه وفاداران سابق خود قدرت را به دست گرفت، اکنون در فرآیند تشکیل ارتش نیز همان الگو را دنبال میکند؛ الگویی که تکیه بر وفاداری سیاسی و مذهبی دارد و کمتر به تخصص نظامی توجه نشان میدهد.
بر اساس گزارش میدانی و مصاحبه با دهها سرباز، فرمانده و کارشناس، ساختار فرماندهی جدید ارتش تا حد زیادی در اختیار اعضا و نزدیکان پیشین هیئت تحریرالشام، گروه تحت رهبری شَراء در دوران جنگ داخلی، قرار گرفته است. بسیاری از این افراد هرچند تجربه جنگ چریکی دارند، اما فاقد آموزشهای کلاسیک نظامی و مهارت اداره یگانهای حرفهای هستند. با این حال، به دلیل نزدیکی سیاسی به رئیسجمهور، در جایگاههای کلیدی گماشته شدهاند.
دولت جدید با لغو خدمت اجباری، نیروهای داوطلب را جذب میکند و معیارهایی همچون حداقل تحصیلات و آمادگی جسمانی را در نظر گرفته است. اما به گفته نیروهای حاضر در ارتش، فرماندهان پیشین تحریرالشام از این شروط مستثنی شده و اغلب بیتجربهترین آنها نیز مسئولیتهای بزرگ دریافت کردهاند. برخی از مشاوران نظامی هشدار میدهند که این رویکرد نظم و انضباط را در نیروهای تازهتأسیس از بین میبرد و خطر تکرار خشونتهای فرقهای را افزایش میدهد.
آموزش نظامی نیروهای جدید نیز مورد انتقاد گسترده است. دوره سههفتهای اولیه تقریباً هیچ آموزش تخصصی نظامی ارائه نمیدهد و بخش قابلتوجهی از آن صرف آموزشهای مذهبی و ایدئولوژیک میشود؛ رویکردی که ریشه در ساختار پیشین تحریرالشام دارد. این مسئله پرسشهای جدی درباره توان ارتش جدید برای جذب اقلیتهای مذهبی و قومی ایجاد کرده است، بهویژه در شرایطی که کشور طی یک سال گذشته شاهد چندین موج خشونت فرقهای بوده است.
مقامهای نظامی دولت شرع میگویند هدف از این آموزشها ایجاد همبستگی و انسجام در میان نیروهاست. اما بسیاری از تحلیلگران معتقدند تکیه بر ایدئولوژی مذهبی، بهویژه در کشوری متنوع همچون سوریه، ممکن است روند اعتمادسازی میان جوامع مختلف را دشوارتر کند. برخی فرماندهان حتی هشدار دادهاند که ورود علویان و شیعیان به یگانها در این مرحله میتواند «مانند جرقهای در انبار باروت» باشد، در حالی که گروهی دیگر تأکید میکنند مشارکت اقلیتها برای جلوگیری از تکرار خشونتهای آینده ضرورتی حیاتی است.
مسئله دیگری که چالشهای ارتش جدید را پیچیدهتر میکند، مذاکره با نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) برای ادغام ساختار نظامی این گروه است؛ نیرویی سازمانیافته، عمدتاً کردی و برخوردار از حمایت آمریکا. اما سیطره وفاداران شَراء بر فرماندهی ارتش، مسیر این گفتوگوها را کند و پیچیده کرده است.
در حالیکه دمشق اخیراً توافقی اولیه با ترکیه برای آموزش و توسعه ارتش امضا کرده، ادامه تحریمهای آمریکا مانع از هرگونه همکاری تسلیحاتی شده است. همین محدودیتها، همراه با ضعف ساختاری و اختلافات داخلی، چشمانداز ایجاد یک ارتش حرفهای و ملی را با ابهام روبهرو کرده است؛ ارتشی که قرار است ستون فقرات امنیتی سوریه پس از جنگ باشد.
نظر شما